Carlos Vives herinnert zich zijn leven in Santa Marta en Bogotá, Colombia. Daar veranderde zijn artistieke gevoeligheid in een realiteit. Op een intieme manier herinnert hij zich het belang dat zijn vader en broer hadden voor zijn vroege muzikale training en de liedjes van de reizende artiesten die zijn huis bezochten, die voor altijd een inspiratie voor hem zijn geweest. Carlos vertelt over de stemmen van de straat die zijn liedjes met een bepaalde tonaliteit hebben achtergelaten, waarmee hij erin is geslaagd Colombiaanse muziek te plaatsen aan de top van de wereldwijde scene.
