Talloze mensen over de hele wereld kennen de beelden uit de films van Leni Riefenstahl, ook al hebben ze ze niet in hun geheel gezien. Het werk van de Duitse regisseur heeft zich in het collectieve geheugen gebrand. Zelfs decennia na het einde van het nazi-tijdperk toonde ze geen spijt en presenteerde ze zichzelf als een apolitieke, naïeve volgeling van het nazi-criminele regime. Haar artistieke verdiensten voor de bioscoop werden altijd erkend. Maar boekauteur Nina Gladitz laat na decennia van onderzoek zien dat Hitlers favoriete filmmaker tijdens het Derde Rijk niet alleen een volgeling, maar ook een dader was, die andere filmmakers zoals de briljante cameraman Willy Zielke instrumentaliseerde om zo roem te verwerven.
