Nobelova nagrada je skrenula pažnju ne samo na dela Ive Andrića već i na njegovu biografiju. Ugled dobitnika najveće nagrade na svetu predstavlja i pogled zemlje iz koje dolazi. Državne službe, zadužene da taj izgled osiguravaju, pregledaju snimak sa vojne parade u Berlinu 1940, gde se Andrić, tada diplomata Kraljevine Jugoslavije, vidi u neposrednoj blizini Hitlera. U kući pisca telefona ne prestaje da zvoni i Andrić oseća da je sav njegov dosadašnji život izložen pogledima i komentarima javnosti. Vraća se u posleratne godine, na osnivačku skupštinu Udruženja književnika, beogradski susret sa Krležom, razgovore sa Isidorom Sekulić. 1945. Nenad Jovanović, muž Milice Babić, vraća se iz logora Dahau, a Andrić odlazi u Bugarsku na Susrete balkanskih pisaca.
